سلام

ببخشید اگه یه دانش‌آموزی مشکل جسمی داشته باشه، ولی در کل بتونه تو کارها شرکت کنه، اما چون خجالت می‌کشه یا فکر می‌کنه کاری ازش برنمیاد کنار می‌کشه، باید چی کار کرد؟

سلام عزیزم
اول از همه، ما نمی‌ریم یه کار خاص رو براش تعیین کنیم یا بگیم "تو اینو انجام بده"؛ مخصوصاً اگه بچه خجالتی باشه. کاری که می‌کنیم اینه که از خودش می‌پرسیم: «تو دوست داری چه کاری انجام بدی؟»
حتی اگه اون کاری که می‌گه به‌نظر ما خیلی کوچیک یا ساده بیاد، اشکال نداره. مهم اینه که خودش انتخابش کرده.
وقتی همون کار کوچیک رو انجام بده، ما با تشویق و حمایت کمکش می‌کنیم که حس کنه واقعاً داره نقش مهمی تو گروه داره. این باعث می‌شه کم‌کم خودش بیاد جلو و بگه "حالا یه کار دیگه هم بهم بدین!"
یعنی اول نمی‌خوایم بهش ثابت کنیم که مفیده، بلکه می‌ذاریم خودش اینو تجربه کنه.

راستش، نه همیشه. بعضی مشکلات بزرگ‌تر هستن و نمی‌شه با کار یه‌نفر حل‌شون کرد. مثلاً نوجوانی که دچار اضطراب شدید یا افسردگی شده، باید خانواده، دوستان و حتی متخصص‌ها کمک کنن. من مربی هرچقدر هم بخوام تنها کمک کنم، زورم به همه‌چیز نمی‌رسه.
اگر احساس کنم خودم علم یا تجربه کافی ندارم، صادقانه متربی رو ارجاع می‌دم به کسی که بهتر می‌تونه کمک کنه. ولی تا جای ممکن، سعی می‌کنم بقیه رو هم وارد کنم و اگه نشد، حداقل آگاهی‌بخشی و حمایت اولیه خودم رو انجام بدم و بقیه ماجرا رو به دست شرایط بسپرم.

اگه خانواده‌اش همکاری نکنن یا شرایط اصلاً مناسب نباشه، باید چی کار کنیم؟

خب این اتفاق پیش میاد. بعضی وقتا ما کلی انرژی می‌ذاریم، ولی خانواده نه می‌پذیرن، نه همراهی می‌کنن؛ یا اصلاً بچه یه چیز مهمی رو نداره که کار پیش بره.
اما این‌جوری نیست که کار ما بی‌اثر بمونه! شاید ما اون لحظه نتیجه‌ای نبینیم، ولی یه نفر دیگه تو اون مسیر وارد بشه و اثر بذاره. ما کار خودمونو می‌کنیم، بقیه‌اش دست خداست و شرایطی که شاید بعداً پیش بیاد.

سلام و خداقوت به شما مربی محترم

در قدم اول مسئوایت هایی بهش بدید که خیلی تو چشم نباشه و کم کم برید به سمت مسئولیت های کوچک و تو چشم تر و بعد از هر کار مثبت و خوب اول به صورت خصوصی و بعد عمومی تحسینش کنید البته بدون اغراق و طوری که خجالت نکشه.

ازش بپرسید که چی باعث شده دوست نداشته باشه که تو برنامه ها شرکت کنه و بعد به کمک خودش راه حل ارائه بدید.

سعی کنید براش الگوسازی مثبت کنید مثلا اگر کسی رو با مشکل مشابه در جمع سراغ دارید که اتفاقا آدم موفقی هم هست بهش معرفی کنید. یا حتی فیلم کوتاه یا قصه و خاطره ای از آدم هایی که با مشکل جسمی شون کنار اومدن و زندگی موفقی دارن.

به خانواده اش راهنمایی بدید که تو خونه عزت نفسش رو تقویت کنن و در جمع های خانوادگی به او فرصت دیده شدن بدن.

موفق باشید