یه متربی پیشم اومده و میگه خیلی ناراحته، احساس تنهایی می‌کنه و علائم افسردگی داره. نمی‌دونم چطوری باید باهاش صحبت کنم.

اولین چیزی که باید انجام بدی همدلیه. یعنی اول از همه باید گوش بدی، حرفش رو بشنوی و ناراحتی‌هاش رو درک کنی. همین خودش خیلی کمکش می‌کنه.

پس لازم نیست همه جزئیات زندگی شخصیشو بدونم؟

نه، لازم نیست خطاها یا چیزهای حساس رو باز کنیم. همدلی کلی بکن، تا آسیب‌پذیر نشه. مثلاً وقتی در مورد پدر، مادر یا خواهرش حرف می‌زنه، کمی همدلی کن. بعد از همدلی می‌تونی یه سری توصیه‌ها هم بدی.

خانواده مهم‌ترین افراد هستن. کمکش کن رابطه‌ش با پدرش بهتر بشه. مثلاً اگه بخواد باباشو به رستوران دعوت کنه، بهش کمک کن چطوری مطرح کنه. اینجوری آسیب‌پذیر نمی‌شه. تمرکز روی فضای مجازی و رابطه‌های اونجا نباشه، چون می‌تونه آسیب‌زا باشه.

پس تمرکز ما روی ارزش خودش و ارتباط با خانواده‌ست؟

دقیقا. می‌تونی کمکش کنی به خودش و توانایی‌هاش اعتماد پیدا کنه مثلا هدف‌گذاری در کنکور یا زندگی رو هم تمرین کنه. بدون اینکه جزئیات رابطه‌ها رو واکاوی کنیم. مشاوره تربیتی یعنی تمرکز روی رشد و مهارت‌های مفید.

چطور مهارت‌های ارتباطی و هوش هیجانی رو یادش بدم؟

می‌تونی از مثال و داستان استفاده کنی. مثلا فرض کن با همکارم مشکل دارم و میگه: «کارهای منو انجام بده». بعد با مثال نشون می‌دی چطور می‌شه با احترام و درست صحبت کرد. داستان‌ها طوری باشه که متربی بفهمه غیر واقعی هست و مهارت ارتباط مؤثر یاد بگیره.

پس هدف کلی ایجاد نگرش مثبت و تقویت مهارت‌هاست؟

دقیقاً. یکی از مهم‌ترین کارای مشاور تربیتی اینه که نگرش مثبت و مهارت‌های کاربردی تقویت بشه تا فرد بتونه ارتباطش با دیگران بهتر بشه و کمتر احساس تنهایی کنه.