سلام و وقت بخیر

مربی وقتی تازه با یه متربی روبه‌رو میشه، اولین کارهایی که باید انجام بده چیه؟

سلام بر شما

ببین، یه مثالی برات بزنم. وقتی می‌خوای به یه آهن شکل بدی یا بخوای سنباده بزنی، اول به چی نیاز داری؟ به گیره. چون اگه آهن رو توی گیره محکم نکنی، اصلاً نقش نمی‌گیره. حالا این مثال رو بیار توی تربیت. وقتی دانش‌آموز وارد مجموعه میشه، اون دوران تحول شناختی و عاطفی و حتی جنسیشه. این تحولات خیلی مهمن، مخصوصاً تحول شناختی. نوجوان واقعاً باید مربیش رو دوست داشته باشه.

خب این دوست داشتن چه جوری باید شکل بگیره؟

اینجا گام اول همون محبته. نوجوان باید یه حس خوب نسبت به مربی پیدا کنه. این شامل خوش‌اخلاقی و رفتار درست مربی میشه. اما دقت کن، این محبت نباید نقش بازی باشه. باید واقعی باشه. قرآن هم اشاره کرده: فبما رحمه من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک اگه اون رأفت و مهربانی پیامبر (ص) نبود، مردم از دورش پراکنده می‌شدن. یعنی علاقه باید از دل باشه، نه یه ژست ظاهری.

درسته، ولی چه چیزایی باعث میشه بچه‌ها واقعاً جذب بشن؟

من همیشه به مربی‌ها میگم اگه این سه اصل رو رعایت کنید، بچه‌ها عاشقتون میشن:
۱. صدق، یعنی حرف و عملت یکی باشه. اگه نباشه نوجوان خیلی زود می‌فهمه داری نقش بازی می‌کنی و دنبال هدفتی. صدق اونقدر مهمه که جزو ویژگی‌های بارز حضرت عباس (ع) هم هست.
۲. صمیمیت، واقعاً صمیمی باش، نه از روی رفع تکلیف. دانش‌آموز رو مثل برادر کوچیکت ببین. این یه امانت الهیه دست مربی.
۳. صراحت، یعنی شفاف باشی، رودربایستی و بازی نداشته باشی.